Kapusta kiszona to doskonałe źródło witaminy C, dzięki temu wzmacnia odporność naszego organizmu, zawiera ważne mikroelementy jak wapń, magnez, żelazo czy potas, a na dodatek jest nisko kaloryczna. Mieszkając we Włoszech niemożność kupienia jej w sklepach zmusiła mnie nauczyć się kwasić kapustę samodzielnie w domu. Jak okazało się proces jest dziecinnie prosty i szybki w wykonaniu, już po ok. 4-5 dniach mogłam zajadać się pysznie chrupiącą i naturalnie kwaśną swojską kapustą. Po dodaniu cebulki, startego jabłka i selera oraz doprawieniu pieprzem i olejem jest podstawą zdrowych i bardzo smacznych surówek.
Podczas kiszenia zachodzą w kapuście procesy fermentacji mlekowej, którym przez 2 dni może towarzyszyć mało przyjemny zapaszek. Nie trzeba się tym przejmować, ustępuje on zupełnie, gdy kapustę wstawia się w póżniejszym czasie do lodówki. Jednak, aby proces kiszenia przebiegał prawidłowo, na początku trzeba zadbać o utrzymanie temperatury pokojowej ok. 18- 20° C, a ponadto należy usunąć powietrze przez dokładne ugniecenie kapusty, zostawiając zanurzoną ją w swoim soku. Jest to ważne, ponieważ bakterie przeprowadzające fermentację są beztlenowe.
JAK UKWASIĆ KAPUSTĘ ?
Proporcje:
1 kg kapusty poszatkowanej (lub kapusta + 1 marchewka)
20 g soli kamiennej (nie używać soli warzonej)
opcjonalnie – kminek lub suszona żurawina
Przygotowanie:
Warzywa myję i obieram. Kapustę oczyszczam z brzydkich liści i cienko szatkuję nożem lub na szatkownicy odrzucając głąb, a marchewkę ścieram na tarce o małych oczkach. Do wyparzonego oraz wysuszonego dużego słoja przekładam warstwami warzywa posypując solą i przyprawami w/g gustu (kminek, żurawina). Mocno ubijam kapustę, aż puści swój sok. Słoik przykrywam pokrywką ale nie zakręcam go, zostawiam dostęp powietrza. Kapustę pozostawiam w temperaturze pokojowej przez 3-4 dni, kontrolując, by była zanurzona w wytworzonej zalewie solnej. W tym celu wstawiam do słoja np. szklankę i z jej pomocą dociskam kapustę przynajmniej raz dziennie. Aby spowolnić proces fermentacji po kilku dniach wstawiam słoik do lodówki, kapusta jest już wtedy przyjemnie i wystarczająco kwaśna, gotowa do spożycia. W temperaturze ok. + 4-5 ° C przechowuje się kiszonkę bez problemu około miesiąca, najlepiej gdy pozostaje przykryta swoją zalewą.
Barszcz czerwony z uszkami to jak wiadomo potrawa typowo wigilijna, i choć najczęściej przypominamy sobie o nim wyłącznie w okresie świątecznym, ja uwielbiam delektować się takim barszczykiem prawie przez cały rok. Lubię łączyć go z nowymi potrawami, albo popijać jako samodzielny “boski napój”. Gdy przychodzę zmarznięta do domu, w chłodne jesienno-zimowe wieczory rozgrzewam się kubkiem czerwonego barszczu, który ze swoim bogactwem ziół i przypraw działa jak zastrzyk dla mojego organizmu i… samopoczucia. To samo zdrowie!.. tak mówiły kiedyś nasze babcie.
Przy przygotowaniu barszczu korzystałam nie tylko z rodzinnych przepisów, ale i wspaniałych rad jakimi dzieli się Viola Grzelka w swojej książce pt.: “Mamucie Przysmaki”. Swoją drogą książkę wszystkim bardzo polecam, naprawdę warto ją mieć w swojej biblioteczce.
WIGILIJNY BARSZCZ CZERWONY
Składniki:
ok. 2,5 l wody
700 g buraków (lub więcej, będzie bardziej intensywny)
1 duża cebula
2 marchewki
1 pietruszka
1/4 selera (korzeń) lub 2-3 łodygi selera naciowego
1/4 pora
6-7 grzybków suszonych
4-5 ząbków czosnku
1-2 plasterki świeżego imbiru
1 listek laurowy
tarta gałka muszkatołowa
majeranek
kilka ziaren czarnego pieprzu
2-3 gałązki tymianku
4-5 listków bazylii
2 łyżeczki majeranku suszonego
szczypta słodkiej i ostrej papryki
troszkę octu jabłkowego lub soku z cytryny dla zbilansowania smaku
ok. 100 ml czerwonego wina
1/2 łyżki masła do okraszenia
sól do smaku
Przygotowanie:
Gotowanie barszczu zaczynam dzień przed wigilią lub jeszcze wcześniej, ale wtedy ugotowany i doprawiony porcjuję i zamrażam.
1. Wszystkie warzywa myję i obieram. Włoszczyznę (seler, marchewkę, pietruszkę, cebulę i por) gotuję w 1 litrze wody przez ok.1 godz. dodaję przyprawy: czosnek, imbir, listek laurowy, ziarenka pieprzu, tymianek, bazylię, i szczyptę papryki, pod koniec delikatnie solę. Po ugotowaniu, w rosole pozostawiam wszystkie zioła, aby nadal pozostawiały swój aromat, wyjmuję tylko warzywa (razem z burakami można je wykorzystać do przyrządzenia pysznej sałatki jarzynowej z majonezem).
2. W małym garnku moczę grzyby i gotuję w tej wodzie ok. 15 min. na niedużym gazie.
3. Buraki kroję w dużą kostkę i nastawiam osobno w 1,5 litra wody, gotuję przez ok. 20-30 min., wywar powinien tylko lekko mrugać, jeśli gotuje się zbyt mocno najczęściej traci swój piękny kolor. Do gotujących się buraków ścieram gałkę muszkatołową (jeśli pozostaje mi maleńki koniuszek gałki wrzucam go do wywaru), dodaję sól i trochę majeranku. Ugotowany wywar zestawiam z gazu i podprawiam 2 łyżkami octu jabłkowego (uwaga! ja używam domowego octu jabłkowego, który jest delikatny w smaku, gdy dodajesz soku z cytryny doprawiaj ostrożnie, żeby zbytnio nie zakwasić).
4. Rosół warzywny łączę z wywarem grzybowym i buraczanym (grzybów i buraków na razie nie wyjmuję) i odstawiam pod przykryciem na noc lub przynajmniej na kilka godzin, dzięki temu barszcz nabierze wspaniałego intensywnego smaku i pięknego koloru.
5. Następnego dnia przecedzam wszystko, a czysty barszcz podgrzewam do momentu wrzenia (pilnuję, by nie gotował się mocno) doprawiam do smaku solą i pieprzem, wsypuję resztę majeranku i wlewam czerwone wino. Smak powinien być wyrazisty, intensywny w razie potrzeby reguluję go ponownie dodatkiem gałki muszkatołowej, imbiru, wina, octu i zmiażdżonego czosnku.
6. Na końcu mój barszczyk okraszam masłem, które topi się w gorącej zupie. Podaję tradycyjnie z uszkami z grzybami lub krokietami.
PRZEPIS NA USZKA GRZYBOWE
Składniki – farsz grzybowy (ok, 40-50 szt.)
40 g suszonych grzybów
1 cebula (nie olbrzymia)
sól i pieprz do smaku
Składniki – ciasto na uszka
400 g mąki
250 g wrzącej wody
4 łyżki oleju
Przygotowanie farszu:
Grzyby moczę przez 10 -15 min. i w tej samej wodzie gotuję ok. 30 min., przecedzam (wywar można zużyć do innej potrawy np. barszczu grzybowego lub bigosu). Na oleju podsmażam posiekaną cebulę, dodaję drobno pokrojone grzyby, smażę razem przez 10-15 min. Doprawiam solą i pieprzem, tak żeby farsz był pikantny i miał zdecydowany smak. Farsz powinien być spójny, bardzo drobno pokrojony, więc w razie potrzeby przestudzony można jeszcze raz przesiekać.
Przygotowanie ciasta na pierogi:
W misce zaczynam mieszać mąkę, gorącą wodę i olej, robię to łyżką żeby nie poparzyć się, gdy całość troszkę przestygnie, przekładam na stolnicę i ręcznie kończę wyrabianie (jeśli lepi się za bardzo podsypuję mąką). Ciasto odkładam na pół godziny by odpoczęło, powinno być miękkie i elastyczne, po tym czasie wałkuję je na cienki placek i małym kieliszkiem lub foremką wycinam kółeczka. Na każdym kółku rozkładam na środku farsz grzybowy i zalepiam brzegi jak pierogi, a następnie delikatnie zawijam wokół palca zlepiając ze sobą przeciwległe końce. Układam na lnianej ściereczce oprószonej mąką. Uszka wrzucam do wrzącej, osolonej wody i gotuję ok. 8 min.
La mia ultima scoperta è il pane alla zucca, soffice, morbido e di un bellissimo colore giallo. Il pane è davvero delizioso perfetto a colazione per iniziare bene la giornata, ma ovviamente non solo. Mi piace valorizzare il suo gusto delicato semplicemente spalmando con marmellata fatta in casa. La ricetta si fa in due fasi, però non è affatto complicata, contiene la biga, cioè il pre impasto preparato un giorno prima di infornare, che ha una funzione di rinforzare l’impasto coretto del nostro pane. Questa ricetta gentilmente mi ha mostrato il maestro della pasticceria Alessandro Burato al corso di panificazione a quale ho avuto il piacere di partecipare; ho modificato leggermente adattandola alla mia cucina.
PANE DA TOAST CON LA ZUCCA
Ingredienti:
Biga – il pre impasto – (otteniamo 250 g di biga):
Il giorno prima di infornare il pane, preparo un pre impasto, mettendo nella ciotola della farina e il lievito sciolto nel acqua fredda, lavoro brevemente in modo che l’impasto diventa liscio e non si attacca alle mani. Copro la ciotola con una pellicola e lascio a temperatura ambiente per circa 1 ora affinché il lievito comincia lavorare, quindi metto in frigorifero per 16-24 ore. Il giorno dopo metto fuori a temperatura ambiente 2 ore prima di iniziare lavori.
Preparazione dell’impasto coretto per il pane:
1. Lavo e sbuccio la zucca, taglio a pezzi, quindi cuocio in una piccola quantità d’acqua fino a renderla completamente morbida. Scolo accuratamente la zucca, quando è fredda la frullo o schiaccio bene con una forchetta (la zucca possiamo preparare anche un giorno prima).
2. Sciolgo lievito e miele in 200 g d’acqua tiepida. Metto la farina in una grande ciotola, aggiungo la biga preparata, la purea di zucca, 1 cucchiaio di semi di zucca (2 cucchiai userò più tardi), 3 cucchiai di semi di lino e verso lentamente dell’acqua con il lievito. Impasto tutto finche gli ingredienti si uniscono, quindi aggiungo i restanti 50 ml d’acqua con il sale sciolto. Continuo a impastare incorporando man mano il burro freddo e sminuzzato. Per facilitare il lavoro possiamo usare una impastatrice con il gancio adatto. Dopo circa 10 minuti quando tutto si amalgama bene e l’impasto diventa liscio e non si attacca alle mani, copro la ciotola con una pellicola (o un canavaccio) e la lascio in un luogo caldo senza spifferi per circa 1 ora per raddoppiare il suo volume.
3. Nel frattempo preparo 2 teglie rettangolari rivestendole di carta da forno. Preparo anche 2 piatti, su uno metto i semi di zucca rimanenti (o semi di sesamo), e sul l’altro metto un pezzo di carta da cucina ben inumidita e piegata in quattro.
4. Sul piano di lavoro infarinato molto bene trasporto l’impasto lievitato, faccio qualche piega e formo un panetto lungo, lo divido in 8 parti uguali e creo delle palline. Inumidisco la parte superiore di ogni pallina sul piattino con la carta bagnata, quindi la passo sul piattino con i semi . Grazie a questo i semi si incollano meglio. Sistemo le palline ben strette nelle forme, quattro in ciascuna. Le forme copro con un canovaccio e lascio ancora a riposare in un luogo caldo per circa 1 ora.
5. Riscaldo il forno a 250 ° C, metto il pane e allo stesso tempo riduco la temperatura a 170 ° C, inforno per circa 35 – 40 minuti, per essere sicura alla fine controllo con un bastoncino di legno. Il pane ancora caldo rimuovo dalla teglia per evaporare e raffreddare sulla griglia da cucina.
Moje ostatnie odkrycie piekarnicze to puszysty, mięciusi chlebuś pachnący dynią o pięknym żółtym kolorze. Chleb zrobiony jest na jednodniowym zaczynie drożdżowym z dodatkiem masła, naprawdę pyszny i delikatny w smaku, idealny na śniadanie, żeby dobrze rozpocząć dzień, ale oczywiście nie tylko. Bardzo lubię podkreślać jego walory smakowe używając jako bazę najprostszych kanapek: z masłem i pomidorem, jajkiem gotowanym czy na słodko z dżemem własnej roboty. Pomimo, że przepis wykonuje się w dwóch fazach to nie jest on wcale skomplikowany, a pochodzi od włoskiego mistrza wyrobów piekarniczych Alessandro Burato, z kursu pieczenia chleba w którym miałam przyjemność uczestniczyć; nieznacznie zmieniony i dostosowany do mojej kuchni.
CHLEB TOSTOWY Z DYNIĄ
Składniki:
Ciasto I – jednodniowy zaczyn – (otrzymujemy 250 g zaczynu):
172 g mąki pszennej
77 g zimnej wody
1 g świeżych drożdży
Ciasto II – właściwe – (na 2 formy prostokątne o wym. 9 x 28 cm)
1 kg mąki pszennej (w tym ok. 200 g mąki Manitoba)
250 g zaczynu (I ciasto)
250 g letniej wody
500 g ugotowanej dyni
20 g świeżych drożdży
100 g zimnego masła
1 łyżeczka miodu
20 g soli
3 łyżki nasion dyni (ew. sezamu)
3 łyżki siemienia lnianego (opcjonalnie)
Przygotowanie zaczynu:
Dzień przed pieczeniem chleba przygotowuję jednodniowy zaczyn tj.: do miski z mąką wlewam drożdże rozpuszczone w zimnej wodzie, krótko wyrabiam, żeby ciasto było gładkie i nie lepiło się do rąk.
Miskę przykrywam folią i zostawiam w temp. pokojowej na ok. 1 godzinę, by drożdże zaczęły pracować, po czym wstawiam do lodówki na 16-24 godz. Następnego dnia zaczyn wyjmuję z lodówki do temp. pokojowej na 2 godziny wcześniej przed jego użyciem.
Przygotowanie właściwego ciasta chlebowego:
Myję i obieram dynię, kroję na kawałki, a następnie gotuję w niewielkiej ilości wody do jej całkowitej miękkości. Ugotowaną dynię dokładnie odcedzam i rozgniatam widelcem na puree lub miksuję (dynię można przygotować dzień wcześniej).
Odmierzam 200 ml wody , w której rozpuszczam drożdże i miód. Do dużej miski wsypuję mąkę, 1 łyżkę nasion dyni (2 pozostałe łyżki użyję później jako posypkę na wierzch chleba), 3 łyżki siemienia lnianego, dodaję przygotowany zaczyn, puree z dyni i powoli wlewam wodę z drożdżami. Wyrabiam ciasto, a gdy składniki połączą się dodaję pozostałe 50 ml wody razem z rozpuszczoną solą. Cały czas kontynuuję wyrabianie ciasta wgniatając sukcesywnie po kawałku zimnego masła. Pracę można ułatwić sobie używając miksera z odpowiednią końcówką. Gdy wszystko połączy się ładnie, a ciasto chlebowe będzie gładkie i nie będzie lepiło się do rąk, miskę przykrywam folią i odstawiam w ciepłe i nieprzewiewne miejsce na ok. 1 godz., by podwoiło swoją objętość.
W międzyczasie przygotowuję 2 prostokątne brytfanki wykładając je papierem do pieczenia. Przygotowuję również 2 talerzyki, na jednym z nich wsypuję nasiona dyni, które pozostały (ew. nasiona sezamu), a na drugim układam dobrze zwilżony kawałek ręcznika kuchennego złożony na cztery.
Na stolnicę obficie oprószoną mąką wykładam wyrośnięte ciasto, formuję gruby wałek, dzielę na 8 równych części i nadaję im kształt kulek. Wierzch każdej kulki zwilżam w wilgotnym ręczniku, a następnie obtaczam w przygotowanych nasionach, dzięki temu posypka trzyma się lepiej. Kulki ścisło układam w formach, po cztery w każdej. Obie brytfanny delikatnie przykryte folią odstawiam w ciepłe miejsce do ponownego wyrośnięcia na ok. 1 godz.
Rozgrzewam piecyk do 250° C , wstawiam ciasta i jednocześnie zmniejszam temp. do 170° C, piekę ok. 35 – 40 min. do złotego koloru, dla pewności sprawdzam drewnianym patyczkiem. Upieczone chleby jeszcze gorące wyjmuję z brytfanek na kratkę kuchenną do odparowania i wystygnięcia.
Chi ama il cioccolato in qualsiasi sua forma non resisterà sicuramente a tali prelibatezze. Oltre al meraviglioso sapore di cioccolato, i miei muffin hanno un fantastico aroma d’arancia che esalta al meglio il loro gusto. I dolci sono veramente deliziosi, con loro l’impasto delicato è sempre una festa per il palato; il bello che non sono a fatto laboriosi. Ecco la mia ricetta.
MUFFIN AL CIOCCOLATO
Ingredienti: (per 10 pezzi)
150 g di cioccolato fondente
60 g di farina
100 g di burro
40 g di zucchero
3 uova (tuorli separati dai bianchi)
1 cucchiaino di lievito in polvere
1 bustina di zucchero vanigliato
2 cucchiai di rum o brandy (se i dolcetti prepari per i bambini, alcool puoi sostituirlo con l’acqua)
un pizzico di sale
per decorare:
zucchero a velo, oppure la glassa di cioccolato, noci o scaglie di mandorle
Preparazione:
1. Taglio la cioccolata a pezzi e sciolgo a bagnomaria, quando diventa liquida aggiungo lo zucchero normale, zucchero vanigliato e in fine il burro. Lascio il preparato a parte per raffreddare.
2. Passato il tempo aggiungo i tuorli d’uova e la scorza d’arancia grattugiata, mescolo tutto con la frusta elettrica incorporando un po’ alla volta la farina insieme con lievito e sale, lavoro con un mixer per circa 5 minuti, in modo che l’impasto diventa liscio e senza grumi.
3. A parte monto gli albumi a neve e li unisco piano al composto di cioccolato, alla fine verso 1-2 cucchiai di rum (brandy o acqua), amalgamo tutto bene. L’impasto risulterà piuttosto liquido, ma grazie a questo i muffin escono morbidi, si sciolgono in bocca.
4. Verso il composto in pirottini di carta disposti in una forma per muffin per circa 3/4 della loro altezza. Trasferisco i muffin nel forno preriscaldato a 170 ° C per circa 20 – 22 minuti. Per essere sicura, alla fine della cottura, controllo con un bastoncino di legno se sono pronti.
5. Spolvero i dolcetti raffreddati con lo zucchero a velo oppure decoro con la glassa di cioccolato, noci o scaglie di mandorle.
Ten kto lubi czekoladę w każdej postaci z pewnością nie oprze się takim delicjom. Moje muffinki oprócz wspaniałego czekoladowego smaku mają piękny pomarańczowy aromat, który doskonale uzupełnia całość. Są przepyszne, ich delikatne ciasto jest ucztą dla podniebienia, a przy tym mało z nimi pracy.
MUFFINKI CZEKOLADOWE
Składniki: (z porcji wychodzi 10 szt.)
150 g gorzkiej czekolady
60 g mąki
100 g masła
40 g cukru
3 jajka (całe)
1 łyżeczka proszku do pieczenia
cukier waniliowy
2 łyżki rumu lub brandy (jeśli robicie dla dzieci alkohol można zastąpić wodą)
szczypta soli
Przygotowanie:
1. Czekoladę łamię na mniejsze kawałki i rozpuszczam w kąpieli wodnej, gdy stanie się już płynna dodaję cukier i cukier waniliowy oraz masło, by i ono również roztopiło się; odstawiam do wystudzenia.
2. Do chłodnej masy czekoladowej dodaję żółtka oraz tartą skórkę z pomarańczy i miksuję, po trochu dosypuję mąkę razem z proszkiem do pieczenia oraz szczyptą soli, całość ucieram mikserem przez ok. 5 min., tak aby ciasto było gładkie i bez grudek.
3. Osobno ubijam pianę z białek na sztywno i łączę ją z masą czekoladową. Na końcu wlewam również 1-2 łyżki rumu (brandy). Jeszcze raz wszystko mieszam dokładnie. Ciasto jest dość rzadkie, ale dzięki temu babeczki wychodzą delikatne i rozpływają się w ustach.
4. Czekoladowe ciasto nakładam do papierowych papilotek umieszczonych w formie na muffiny, napełniam do ok. 3/4 ich wysokości. Tak przygotowane babeczki wkładam do nagrzanego wcześniej piecyka do temp. 170° C na ok. 20 – 22 min. Dla pewności pod koniec pieczenia sprawdzam drewnianym patyczkiem, czy są już gotowe.
5. Ostudzone muffinki dekoruję cukrem pudrem lub polewą czekoladową i ozdabiam orzechami bądź płatkami migdałowymi.
Come utilizzare le banane mature quando ne rimangono tante? A volte capita che mi rimangono le banane con una vita breve, anche se le mangio regolarmente, le uso per i frullati, o come la farcia delle crêpes, restano sempre tante. Quindi mi chiedevo, come prolungare la loro vita per almeno un po’ di giorni, ed è così che è stata realizzata questa ricetta della crostata … con che cosa? … ovvio!.. con le banane. II gusto dolce della frutta matura ho deciso di valorizzarla con l’aroma della buccia d’arancia e cannella. La torta è delicata, molto gustosa e si adatta perfettamente per l’ora di merenda col caffè.
TORTA CON LE BANANE
Ingredienti:
almeno 5-6 banane mature
1-2 mele (facoltativo, se le ho a portata di mano)
1-2 cucchiaini di zucchero (le banane mature sono molto dolci quindi non sto esagerando con lo zucchero)
1 arancia (spremo il succo + grattugio la buccia)
un pizzico di cannella
qualche noce
una manciata delle mandorle in scaglie
1-2 cucchiai di rum (brandy)
Pasta frolla:
Ingredienti: (per una tortiera di diametro 25 cm)
300 g di farina
200 g di burro morbido
100 g di zucchero
1 tuorlo d’uovo (l’albume userò in seguito)
1 bustina di zucchero vanigliato
un pizzico di sale
Preparazione :
Verso la farina e lo zucchero in una ciotola, aggiungo il burro, zucchero vanigliato, tuorlo d’uovo e un pizzico di sale. lmpasto fino quando tutti gli ingredienti si uniscono per formare una palla compatta, copro la ciotola con una pellicola e la lascio in frigo per mezz’ora. Attenzione! la pasta frolla non si dovrebbe impastare a lungo tempo.
Nel frattempo, preparo la frutta: sbuccio le banane, le taglio a metà e poi in lungo. Grattugio la buccia d’arancia lavata e scottata e spremo il succo; le mele sbucciate le taglio a pezzetti.
Verso sulla padella il succo d’arancia, inserisco prima le mele per ammorbidirle leggermente, condisco con un pizzico di cannella e lo zucchero. Passati 2-3 minuti aggiungo anche le banane e la buccia d’arancia, se il succo è già evaporato, verso un po’ di rum o brandy. Dopo circa un minuto, giro da l’altra parte con cura le banane tagliate a metà, le scotto massimo 2-3 minuti e spengo il gas.
Prendo l’impasto dal frigo e lo divido in 2 parti uguali. Una metà lascio nella ciotola, a cui aggiungo un cucchiaino di farina e sbriciolo con le dita per ottenere crumble, quindi la metto da parte. Grazie alla farina aggiuntiva, l’impasto si sbriciola bene, non si appiccica.
Direttamente sulla carta da forno stendo il rimanente pezzo dell’impasto. Formo un cerchio leggermente più largo della mia tortiera, quindi insieme alla carta, trasferisco la sfoglia sul fondo dello stampo, grazie a questo non ho problemi quando l’impasto tende a spezzarsi.
Distribuisco uniformemente lo strato di banane e mele sulla sfoglia, quindi cospargo le noci e scaglie di mandorle. La superficie di frutta spalmo con l’albume montato a neve (uso l’albume che mi rimasto dall’impasto). Infine, copro la parte superiore con l’impasto sbriciolato (crumble).
La crostata metto nel forno preriscaldato a 170 ° C per circa 40-45 min. cucino fino a doratura. La torta ben raffreddata decoro con lo zucchero a velo.
Jak wykorzystać dojrzałe banany, gdy zostaje ich większa ilość?
Czasami zdarza się, że zostają mi banany, które mają już krótkie życie, a jedzenie na bieżąco, wykorzystanie do smoothie, koktajli mlecznych czy naleśników chwilowo przyjada się. Zastanawiałam się, więc jak przedłużyć ich żywotność choć o kilka dni i tak też powstało to kruche ciasto… z czym?… no właśnie z bananami.
Smak słodkich, dojrzałych owoców postanowiłam “podkręcić” aromatem skórki pomarańczowej i odrobiną cynamonu. Ciasto jest delikatne, bardzo smaczne i doskonale pasuje na podwieczorek do kawy.
CIASTO Z BANANAMI
Składniki:
przynajmniej 5-6 dojrzałych bananów
1-2 jabłka (opcjonalnie, jeśli mam pod ręką)
1-2 łyżeczki cukru (dojrzałe banany są bardzo słodkie więc nie przesadzam z cukrem)
1 pomarańcza (wyciśnięty sok + starta skórka)
szczypta cynamonu
kilka orzechów włoskich
garść płatków migdałowych
1-2 łyżki rumu (brandy)
Ciasto kruche
Składniki: (na formę o średnicy 25 cm)
300 g mąki
200 g miękkiego masła
100 g cukru
1 żółtko (białko ubijam na sztywną pianę, którą używam później)
cukier waniliowy
szczypta soli
Przygotowanie:
1. Do miski wsypuję mąkę i cukier, dodaję masło, cukier waniliowy, żółtko oraz szczyptę soli. Zagniatam ciasto do momentu, aż wszystkie składniki połączą się formując zawartą kulę, miskę przykrywam folią i odstawiam na pół godziny do lodówki. Uwaga! kruche ciasto nie lubi długiego wygniatania.
2. W między czasie przygotowuję owoce: obieram banany, kroję je na pół, a potem wzdłuż.
Z umytej i wyparzonej pomarańczy ścieram skórkę i wyciskam sok, a obrane jabłka kroję na kawałki.
3. Na patelnię wlewam sok z pomarańczy, najpierw wrzucam jabłka by lekko zmiękły, doprawiam szczyptą cynamonu i cukrem. Po krótkim czasie dodaję również banany i skórkę pomarańczową, jeśli sok już wyparował podlewam delikatnie rumem lub brandy. Po około minucie przekręcam ostrożnie połówki bananów, a gdy lekko zmiękną wyłączam gaz (banany smażę max. 2-3 minuty).
4. Ciasto wyjmuję z lodówki i dzielę na 2 równe części. Jedną połówkę pozostawiam w misce, do której dodaję łyżeczkę mąki i rozdrabniam ciasto palcami na coraz mniejsze kawałeczki, tak aby powstała kruszonka, po czym odstawiam ją na bok. Dzięki dodatkowej mące ciasto nie lepi się, ale ładnie kruszy.
5. Drugi kawałek ciasta rozwałkowuję bezpośrednio na przygotowanym papierze do pieczenia. Formuję okrąg nieco szerszy niż moja tortownica, a następnie razem z papierem przenoszę i układam rozwałkowany placek na dnie formy, dzięki temu nie mam problemu, gdy ciasto ma tendencję rozrywać się na kawałki.
6. Na cieście równomiernie rozkładam warstwę bananów i jabłek, posypuję orzechami i płatkami migdałowymi. Powierzchnię owoców pokrywam pianą z białek ubitą na sztywno, (używam białko, które zostało mi z ciasta). Na koniec wierzch posypuję przygotowaną kruszonką.
7. Wstawiam do rozgrzanego piecyka do 170° C na ok. 40-45 min. piekę aż nabierze złotego koloru. Po upieczeniu chłodne ciasto dekoruję cukrem pudrem.
Cominciamo dal fatto che il dado industriale, popolare nelle nostre cucine e fatto per insaporire velocemente i nostri piatti, è una raccolta di conservanti, esaltatori di sapidità e altri additivi malsani, con le verdure purtroppo hanno poco a che fare. La domanda che possiamo farci:.. ma é difficile preparare il brodo vegetale a casa?… Certamente NO!… È un processo abbastanza veloce e semplice. E di cosa ho bisogno per prepararlo? … Nient’altro che verdure, sale, olio e … un frullatore.
Mi ha inspirato una delle ricette di Benedetta Rossi – FATTO IN CASA PER VOI, che condivide molti semplici consigli di cucina pronti da provare.
Ogni versione e preparazione del dado, ovviamente può variare un po’ l’una dall’altra, perché la selezione di verdure ed erbe dipende dai nostri gusti, esigenze e da ciò che attualmente abbiamo nel frigorifero. Nella base sono le verdure popolari che usiamo di solito per preparare il brodo come sedano, carote e cipolle, oltre a questi bene aggiungere anche una piccola patata che compatterà il tutto, il resto dipende solo dalla nostra immaginazione. Dobbiamo ricordare soltanto che più è ricca la composizione, più meravigliosi sapori, aromi e microelementi necessari chiuderemo nel nostro cubo.
Quale altre verdure ed erbe possiamo usare per comporre un tale estratto vegetale? Sicuramente si possono trovare qui: il prezzemolo, radice di sedano, zucchine, porro, piselli freschi o congelati, pomodoro, aglio e persino spinaci o funghi secchi (precedentemente lasciati a bagno) ed erbe come: il basilico, timo, salvia, rosmarino, maggiorana, origano, alloro, pepe nero. Questo mix di verdure contiene anche una notevole quantità di sale, che mi condisce il cibo nel modo veloce. E anche qui non ci sono le regole rigide, ognuno può aggiungere il sale in base alle proprie esigenze. Il dado vegetale fatto a casa è ottimo come base per la preparazione dei risotti, zuppe, condimenti di pesce o carne, cioè ovunque dove il dado commerciale è utilizzato finora.
DADO VEGETALE
Il dosaggio che uso:
Ingredienti:
800 g di verdure:
2-3 carote
2 cipolle
2-3 gambi di sedano
1 zucchina
1 patata piccola
1 pomodoro
1/3 di mazzo del prezzemolo (con le gambe, scarto solo le punte)
l’erbe:
6-7 foglie di basilico
1 foglia di salvia
un rametto di rosmarino (senza le parti dure)
2 rametti di timo (solo le foglie)
1 foglia di alloro (tolgo alla fine della cottura)
pepe q.b.
50 g di sale
2 cucchiai di olio d’oliva
Preparazione:
Lavo le verdure, le sbuccio e taglio a cubetti spessi, quindi metto tutto in una padella, verso 2 cucchiai di olio e soffriggo per circa 10 minuti. Aggiungo il sale e continuo la cottura altri 10 minuti aumentando la fiamma in modo che l’acqua evapora e le verdure si ammorbidiscano bene, mescolo continuamente! Trascorso questo tempo, metto le verdure in un frullatore, rimuovo soltanto la foglia d’alloro e tritto tutto in modo da ottenere una polpa omogenea. Nuovamente trasferisco le verdure nella padella per far evaporare l’acqua rimasta. Mescolo sempre, non lascio mai il composto solo, altrimenti le verdure tendono ad attaccare facilmente. Dopo circa 10-15 minuti (massimo 20 min.), la consistenza della polpa si addenserà notevolmente. Tolgo tutto dal fuco e lascio raffreddare completamente.
Posiziono la carta da forno su un piatto piano (io utilizzo un tagliere) spalmo il composto e dò una forma rettangolare alta più meno 1 cm, livello bene su ogni lato con un coltello largo. Metto nel congelatore per almeno 12 ore, dopo di che taglio il blocco a cubetti (escono 12 pezzi), tra ognuno metto un piccolo pezzo di carta da forno in modo che non si attacchino tra di loro. Chiudo in una scatola e conservo nel congelatore per diversi mesi. Attenzione! a causa della notevole quantità di sale, non tutti i frigoriferi riescono a congelare accuratamente la miscela di verdure, quindi potete immediatamente trasferire il composto in un contenitore di plastica e tenere in questo modo nel congelatore. La miscela avrà una consistenza densa e cremosa, che ci permette di usarla molto facilmente col cucchiaio in qualsiasi momento che ne ho bisogno.
Zacznijmy od tego, że tak popularne w naszej kuchni bulionówki typu “KNORR”, które mają za zadanie dodać “wigoru” potrawom to zbiór wszelakich konserwantów, polepszaczy smaku i innych niezdrowych dodatków, a z warzywami mają niestety mało wspólnego. Czy zrobienie w domu rosołowej kostki na bazie warzyw jest trudne? Z pewnością NIE! To dość szybki i nieskomplikowany proces. A czego potrzebuję by ją przygotować?… nic innego jak warzywa, sól, trochę oleju i… blender. Moją inspiracją był przepis, podejrzany u popularnej we Włoszech autorki książek kucharskich i blogerki Benedetty Rossi @fattoincasapervoi, która dzieli się wieloma prostymi radami kulinarnymi, wartymi wypróbowania. Każda wersja przygotowania bulionu może oczywiście różnić się od siebie co nieco, ponieważ dobór warzyw i ziół zależy od naszych smaków, potrzeb, jak również od tego co akurat mamy w lodówce.
Podstawą przepisu są oczywiście popularne warzywa rosołowe takie jak seler korzeniowy, marchewka, cebula i natka pietruszki. Warto też dodać małego kartofla, który będzie miał za zadanie zagęszczenie całości. Reszta zależy już tylko od naszej wyobraźni. Pamiętajmy, że im bogatszy będzie skład mieszanki, tym więcej cudownych smaków, aromatów i niezbędnych mikroelementów zamkniemy w naszej bulionówce. Jakich jarzyn i ziół możemy ponadto użyć do skomponowania takiego ekstraktu warzywnego? Z całą pewnością mogą się tutaj znaleźć: korzeń pietruszki, seler naciowy, cukinia, por, świeży lub mrożony groszek zielony, pomidor, czosnek a nawet szpinak i suszone grzyby (wcześniej namoczone) oraz zioła takie jak: bazylia, tymianek, szałwia, rozmaryn, majeranek, oregano, listek laurowy, czarny pieprz.
Cała ta mieszanka warzywna zawiera także znaczną ilość soli, która ma za zadanie szybkie doprawienie potrawy do której ją używam. I tutaj również nie ma ścisłych zasad, każdy powinien sam doprawić ją w/g swoich potrzeb. Skondensowany bulion warzywny doskonale sprawdza się jako baza do przygotowania risotto, zup czy doprawienia pieczonych mięs i ryb czyli wszędzie tam gdzie dotąd używało się tradycyjnej kostki.
Jak wygląda to u mnie czyli proporcje, których używam:
Składniki:
800 g warzyw:
2-3 marchewki
2 cebule
2-3 łodygi selera naciowego
1 mała cukinia
1 mały kartofel
1 mały pomidor
1/3 – 1/2 pęczka natki pietruszki (razem z ogonkami, obcinam tylko koniuszki)
Zioła:
6-7 listków bazylii
1 listek szałwii
mała gałązka rozmarynu (bez twardych części)
2 gałązki tymianku (tylko listki)
1 listek laurowy (wyjąć pod koniec smażenia)
pieprz do smaku
50 g soli
2 łyżki oliwy lub oleju rzepakowego
Przygotowanie:
Przygotowane warzywa myję i obieram oraz kroję w grubą kostkę, następnie wszystko wrzucam na patelnię podlewając 2 łyżkami oliwy. Smażę przez ok. 10 min. dodaję sól i smażę kolejne 10 min., przy czym zwiększam płomień by warzywa odparowały i dobrze zmiękły, mieszam przez cały czas! Po tym czasie warzywa przekładam do blendera, wyjmuję liść laurowy i rozdrabniam wszystko na gładką papkę. Zmiksowane warzywa ponownie przenoszę na patelnię, pozostawiam na dużym gazie, po to by cała woda jeszcze raz ładnie odparowała. Nie zapominam też o ciągłym i energicznym mieszaniu w przeciwnym razie warzywa łatwo przywierają. Po około 10- 15 minutach smażenia (max 20min.) konsystencja naszej papki wyraźnie zgęstnieje, będzie dość zwarta. Zestawiam całość z gazu i pozostawiam do całkowitego wystygnięcia. Na płaskim talerzu (ja używam deski do krojenia) układam papier do pieczenia i formuję na nim z przesmażonych warzyw płaski blok prostokątny (wys. ok. 1 cm), ładnie wyrównuję go z każdej strony szerokim nożem. Wstawiam do zamrażalnika na co najmniej 12 godz., po tym czasie blok kroję na zgrabne kostki (wychodzi 12 szt.), każdą z nich przekładam małym kawałkiem papieru do pieczenia, żeby nie posklejały się między sobą i zamykam w pudełku. Przechowuję w zamrażalce kilka miesięcy. Uwaga! ze względu na dużą ilość soli nie w każdej lodówce udaje się dokładnie zamrozić mix warzywny, z powodzeniem więc można go od razu przełożyć do plastikowego naczynia i w taki sposób przechowywać w zamrażalniku. Wówczas mieszanka ma gęstą, kremową konsystencję, którą swobodnie pozwala nabierać się łyżką w każdym momencie, gdy chcemy jej użyć.
Mi piace leggere vostri commenti