L’arrivo dei mesi invernali ci fa riscoprire la voglia di piatti che ci riscaldano. La zuppa di ceci è molto nutriente, un primo ricco di sapore con un aroma intenso e l’aggiunta della pasta fresca ne fa un ottimo piatto unico. I ceci sono una preziosa fonte di proteine e quindi sostituiscono perfettamente la carne in una dieta vegetariana.
ZUPPA DI CECI
Ingredienti: (per 6 porzioni)
500 g di ceci secchi
2, 3 – 2,5 l acqua fredda
3 coste di sedano
2 carote
1 cipolla
200 g di polpa di pomodoro
2 foglie di alloro
rametto di rosmarino e timo
sale e pepe
pasta fresca q.b (mal tagliati, tagliatelle)
Preparazione:
Lascio i ceci secchi a bagno nell’acqua fredda per tutta la notte.
Il sedano, carote e cipolla precedentemente lavati e sbucciati taglio in quadrettini e soffriggo direttamente dentro una pentola nella quale cucinerò la zuppa (io uso la pentola a pressione) con 2 – 3 cucchiai di olio evo. Metto le foglie di alloro, dopo qualche minuto aggiungo anche i ceci scollati e soffriggo brevemente tutto insieme, condisco con sale, pepe, rametti di rosmarino e timo finemente tritati. Verso circa 2,5 l dell’acqua fredda nella pentola e aggiungo la polpa di pomodoro, lascio a bollire sul fuoco basso per 1 ora (dal momento in cui si alza la valvola) o 2 ore nella pentola normale. Ultimata la cottura tiro fuori dal brodo, una parte di ceci e frullo per dare una bella cremosità alla zuppa, lasciando pure dei ceci interi che dopo faranno la scena nel piatto. La servo con la pasta fatta in casa, ad esempio le tagliatelle, cuocendole al dente direttamente nella zuppa per circa 7 minuti.
Attenzione!
Siccome la quantità della zuppa è piuttosto abbondante, verso 2-3 porzioni per il pranzo corrente e il resto della zuppa possiamo tranquillamente congelare, cosi la prossima volta il pranzo sarà pronto in 10 minuti.
ZUPA Z CIECIERZYCY Z POMIDORAMI PELATI I MAKARONEM DOMOWYM
Nadejście zimowych miesięcy sprawia, że na nowo odkrywamy pragnienie potraw, które pozwalają nam rozgrzać się od środka. Zupa z cieciorki, inaczej grochu włoskiego jest bardzo pożywna, ma bogaty smak i intensywny aromat, a dodatek makaronu czyni ją doskonałym daniem jednogarnkowym. Ciecierzyca jest cennym żródłem białka, dlatego też w diecie wegetariańskiej z powodzeniem zastępuje mięso.
ZUPA Z CIECIERZYCY (CIECIORKA, WŁOSKI GROCH)
Składniki: (na 5-6 porcji)
500 g suchej ciecierzycy
2, 3 – 2,5 l zimnej wody
3 łodygi selera liściowego
2 marchewki
1 cebula
200 g pomidorów pelati
makaron domowy: np. tagliatelle
2 liście laurowe
świeży rozmaryn i tymianek
sól i pieprz
Przygotowanie:
Suchą ciecierzycę zostawiam na noc w naczyniu z zimną wodą do namoczenia.
Seler, marchewki i cebulę wcześniej umyte i obrane, krojonę w drobną kostkę i podsmażam bezośrednio w garnku, w którym będę gotować zupę (u mnie jest to szybkowar) z 2 – 3 łyżkami oliwy extra virgin, wkładam listki laurowe, a po kilku minutach dodaję również odcedzoną ciecierzycę i jeszcze razem krótko smażę, doprawiam solą, pieprzem, posiekanym świeżym rozmarynem i tymiankiem. Do szybkowaru (garnka) wlewam ok. 2,5 l wody i dodaję pomidory pelati, gotuję na małym ogniu przez 1 godzinę (od momentu podniesienia zaworu) lub na 2 godziny w normalnym garnku.
Po ugotowaniu, część ciecierzycy wyjmuję z wywaru i blenduję, aby uzyskać kremową konsystencję zupy, pozostawiam jednak trochę cieciorki w całości, żeby później potrawa ładnie prezentowała się na talerzu. Podaję z makaronym domowym np. tagliatelle, gotując go al dente bezpośrednio w zupie przez ok 7 min.
Uwaga!
Ponieważ ilość zupy jest dość pokaźna, odlewam na bierzący obiad 2-3 porcje, a resztę zupy swobodnie można zamrozić, żeby następnym razem mieć obiad gotowy w 10 minut.
Oto prosty przepis na zupę – krem z suszonych borowików, smaczną, pachnącą i idealną na rozgrzewkę w okresie jesienno-zimowym. Jej kremowa konsystencja i pyszny smak z pewnością podbiją Wasze podniebienia.
Składniki:
15 g suszonych grzybów
600 – 700 g ziemniaków
około 1 l wody
1 cebula
2 łyżki oleju słonecznikowego
2 – 4 łyżki śmietany (w/g gustu)
ok. 1 łyżki domowej kostki warzywnej
sól i pieprz do smaku.
Przygotowanie:
Grzyby namaczam we wrzącej wodzie przez 15 min. Umyte i obrane wcześniej ziemniaki i cebulę kroję w grube kawałki, przekładam do dużego garnka i podsmażam na oleju, następnie dodaję namoczone grzyby (wodę zostawiam na później), podprawiam solą i pieprzem, smażę wszystko na dużym ogniu jeszcze przez kilka minut. Warzywa zalewam mniej więcej litrem zimnej wody, tak aby były dokładnie przykryte, dolewam też wodę pozostałą po grzybach (zwracając baczną uwagę na ewentualne ziarenka piasku) i doprawiam kostką warzywną (ja używam kostki domowej roboty, przepis znajdziesz tutaj ). Garnek pozostawiam na wolnym ogniu, do momentu aż ziemniaki będą dobrze miękkie, około 20 – 25 min. (zależy od gatunku ziemniaków). Po tym czasie wszystko blenduję na gładką i kremową konsystencję, doprawiam śmietanką w/g własnego gustu i smak koryguję solą oraz pieprzem. Podaję z posiekaną natką pietruszki i pikantnymi grzankami o smaku czosnku i rozmarynu.
Aby przygotować grzanki, króję kromki chleba w kostę. Przyrumieniam na patelni lekko skropione oliwą extra virgin, dodaję ząbek czosnku, gałązke rozmarynu oraz szczyptę soli.
Ecco una semplice ricetta di crema ai funghi porcini secchi saporita, profumata e perfetta per scaldarsi nelle stagioni autunnale e invernale. La sua cremosità e il sapore conquista sicuramente i vostri pallati.
Ingredienti:
15 g di funghi secchi
600 – 700 g di patate
circa 1 l d’acqua
1 cipolla
2 cucchiai d’olio di girasole
2 – 4 cucchiai di panna ( a piacere )
1 cucchiaio di dado fatto in casa
sale e pepe q.b.
Preparazione:
Metto i funghi a bagno nell’acqua bollente per 15 min., taglio grossolanamente la cipolla e patate precedentemente lavate e sbucciate. Soffriggo insieme la verdura in una pentola capiente col filo d’olio e in seguito aggiungo i funghi ammollati (la sua l’acqua la conservo per dopo), metto un po’ di sale e pepe rosolando tutto per qualche minuto al fuco vivo. Copro bene le verdure con circa un litro di acqua fredda, verso anche l’acqua rimasta dai funghi (facendo tanta attenzione per i possibili granelli di sabbia) e insaporisco con un cucchiaio di dado (io uso quello fatto in casa, la ricetta trovi qui). Lascio cuocere a fuoco lento fino che le patate sono spappolate, circa 20 – 25 min. (dipende dalla qualità delle patate). Passato il tempo frullo tutto per ottenere una crema liscia e vellutata, verso la panna a piacere e correggo il gusto con sale e pepe. Servo con prezzemolo tritato e crostini saporiti all’ aglio e rosmarino.
Per preparare i crostoni taglio a pezzi le fette di pane. Faccio dorare con il filo d’olio evo, spicchio d’alio, rametto di rosmarino e pizzico di sale.
Bardzo prosty przepis na smaczne i delikatne kluski z dynią, bez dodatku ziemniaków. Swój piękny żółty kolor zawdziączają jedynie zawarości dyni.
Kluseczki kładzione łyżką są super mięciutkie i pachną gałką muszkatołową. Można podawać je na co najmniej dwa sposoby.
KLUSKI KŁADZIONE Z DYNI
Składniki: (dla 3 – 4 osób)
600 g ugotowanej dyni
250 – 280 g mąki
1 jajko
gałka muszkatołowa
sól
Przygotowanie
Umytą i obraną dynię gotuję w szybkowarze z niewielką ilością wody, wystarczy pół szklanki i szczypta soli, przez ok. 15 min. od momentu podniesienia zaworu lub w zwyczajnym garnku, aż do jej miękkości. Ugotowaną dynię przekładam do durszlaka na kilka godzin, ważne jest, aby dobrze ją odcedzić (im bardziej dynia odsiąknie, tym mniej mąki wchłonie później). W dużej misce mieszam odcedzoną dynię, dodaję 1 jajko, tartą gałkę muszkatołową i energicznie mieszam trzebaczką, dobrze ugotowany miąższ dyniowy rozpanie się bez problemu. Na końcu powoli dodaję przesianą mąkę, kontrolując konsystencję ciasta, powinno być dość luźne i delikatne, mieszam wszystkie składniki.
Ilość mąki może nieznacznie się różnić, zawsze jest lepiej zrobić próbę z 1-2 klusek,wrzucając je do wrzącej wody.
Uwaga! Kluski powinny być przyjemnie miękkie, ale nie powinny rozpadać się podczas gotowania.
W dużym garnku gotuję wodę z dodatkiem soli. Gdy tylko woda się zagotuje, z pomocą dwóch łyżek formuję kluski i wrzucam na wrzątek. Kluski nie muszą być precyzyjne. Od czasu do czasu przemieszam łyżką, ponieważ mają tendencję do opadadania na dno. Gotuję zawsze na dużym ogniu przez 4 -5 min. od wypłynięcia, lepiej nie wszystkie na raz.
Podaję je z roztopionym masłem i szałwią, posypane parmezanem lub idealnie komponują się z sosem z radicchio i serem gorgonzola.
Do sosu z radicchio i gorgonzola kroję główkę radicchio z Treviso w większe kawałki i podsmażam krótko na oliwie, pozostawiając chrupiącą, dodaję około 300 ml śmietany i 150 – 200 g gorgonzoli, smak koryguję solą i pieprzem. Aby zredukować i zagęścić sos, pozostawiam na dużym ogniu jeszcze przez kilka minut.
Una facilissima ricetta per gnocchi con la zucca, molto gustosi e tanto delicati, senza aggiunta di patate. Si possono servire almeno in due modi.
GNOCCHI DI ZUCCA MORBIDISSIMI AL PROFUMO DI NOCE MOSCATA
Ingredienti: (per 3 – 4 persone)
600 g di zucca cotta
250 – 280 g di farina 00
1 uovo
noce moscata
sale
Procedimento:
La zucca lavata e sbucciata faccio cuocere in una pentola a pressione con pochissima acqua, basterà mezzo bicchiere e un pizzico di sale, circa per 15 min. da quando si alza la valvola, oppure in una pentola normale finche diventa morbida. Una volta cotta, metto la zucca nello scolapasta per qualche ora, è importante di scolarla bene (più la zucca si asciugherà, meno farina assorbirà dopo). A questo punto metto la zucca in un recipiente, incorporo 1 uovo, una grattata di noce moscata e frusto energicamente a mano, la zucca cotta si spappola facilmente. Per ultimo pian piano unisco la farina setacciata, controllando la consistenza del l’impasto, che dovrebbe risultare abbastanza morbido. Finisco amalgamare veloce tutti gli ingredienti con la frusta a mano.
La quantità di farina può leggermente variare, è meglio sempre fare una prova di 1-2 gnocchi buttando sull’acqua bollente.
Attenzione!
Gli gnocchi devono essere piacevolmente morbidi però non dovrebbero disfarsi durante la cottura.
Per la cottura faccio bollire l’acqua salata in una pentola capiente. Appena bolle, aiutandomi con due cucchiai faccio delle quenelle e le tuffo nell’acqua. Gli gnocchi non devono essere a fatto precisi. Li cucino per 4 -5 min, sempre sul fuoco vivace, meglio non tutti in una volta.
Li servo col semplice burro-salvia e una grattata di parmigiano oppure si sposano perfettamente con la salsa di radicchio e gorgonzola.
Per la salsa di radicchio e gorgonzola uso un ciuffo di radicchio di Treviso, lo taglio grossolanamente e spadello con olio d’oliva, lasciandolo croccante, regolo di sale e pepe, aggiungo circa 300 ml di panna e 150 – 200 g di gorgonzola, lascio ancora sul fuoco qualche minuto per ridurre e addensare la salsa.
Lody stracciatella to nic innego jak przepyszne lody śmietankowe z kawałkami czekolady. Wbrew pozorom zrobienie domowych lodów to nic trudnego, można sobie poradzić nawet bez użycia maszynki do lodów, wymagają jedynie trochę cierpliwości, ale bez wątpienia w smaku są o niebo lepsze niż te sklepowe!
LODY STRACCIATELLA
Składniki :
Proporcje na ok. 800 ml lodów:
500 ml śmietanki 30% lub 36%
140 ml mleka (pełnego!)
30 g cukru
16 g cukru waniliowego ( 1 torebka)
30 g miodu
50 ml rumu
80 g gorzkiej czekolady
Proporcje na ok. 1 l lodów:
750 ml śmietanki 30% lub 36%
200 ml pełnego mleka
45 g cukru + 16 g cukru waniliowego (1 torebka)
45 g miodu
50 ml rumu
100 g gorzkiej czekolady
Przygotowanie :
W rondelku podgrzewam mleko, śmietanę, cukier i cukier waniliowy, aż się rozpuści (uwaga! nie gotuję!), zdejmuję z ognia do ostygnięcia. Gdy płyn jest już letni, dodaję miód i kieliszek rumu (dodatek alkoholu pomaga zwiększyć kremowość lodów). Całość wlewam do naczynia, najlepiej wysokiego i odpornego na niskie temperatury (ja używam plastikowych kontenitorów), ubijam mikserem przez krótki czas i wstawiam do zamrażarki na 2 godziny.
Teraz zabawa polega na powtarzaniu czynności mieszania czyli napowietrzania lodów, conajmniej 5 razy, najpierw w odstępach co 1 godzinę, potem ostatnie 2 razy co około pół godziny, aż masa lodowa zacznie zauważalnie gęstnieć. Należy uważać, aby zawsze miksować nie dłużej niż 1 minutę lub krócej i natychmiast wkładać mieszankę z powrotem do zamrażarki, w przeciwnym razie zaczną tworzyć się kryształki lodu, co spowoduje, że nasza masa lodowa stanie się twarda jak kamień.
W międzyczasie rozpuszczam gorzką czekoladę w kąpieli wodnej i rozsmarowuję możliwie cienką warstwę na papierze do pieczenia, wkładam do lodówki na około pół godziny, aby stwardniała. Gdy czekolada zastygnie, rozbijam ją nożem na drobniutkie płatki i wkładam z powrotem do lodówki. Przgotowane kawałeczki czekolady wsypuję podczas ostatniego mieszania i całość zostawiam w zamrażarce na co najmniej 3-4 godziny.
Fare gelato a casa è più semplice come sembra!… è il gusto?.. vi assicuro, che non ha paragone..
GELATO ALLA STRACCIATELLA
Ingredienti:
Dosi per circa 800 g di gelato:
500 ml di panna fresca
140 ml latte intero
45 g zucchero
1 bacca di vaniglia o 1/2 bustina di vaniglina
30 g di miele
50 ml di rum
80 g di cioccolato fondente
Dosi per circa 1 litro di gelato:
750 ml di panna fresca
200 ml di latte intero
65 g di zucchero
45 g di miele
50 ml di rum
100 g di cioccolato fondente
Procedimento:
Scaldo in un pentolino il latte, panna, vaniglina insieme allo zucchero fino a scioglimento (attenzione! non faccio bollire!), tolgo dal fuoco per raffreddare. Quando il liquido diventa tiepido aggiungo il miele e un bicchierino di rum (l’aggiunta dell’alcol aiuta di aumentare la cremosità del gelato). Travaso tutto in un contenitore preferibilmente alto e adatto alle basse temperature, frullo breve con la frusta elettrica e metto in un congelatore per 2 ore. Adesso il gioco è nel ripetere l’azione del frullare per almeno 5 volte, all’inizio ogni ora poi ultime 2 volte ogni mezz’ora, finche il composto comincia addensarsi notevolmente. È importante di frullare sempre non più di un minuto e rimettere il composto subito nel congelatore, altrimenti si formeranno i cristalli di ghiaccio e gelato diventa duro come un blocco. Nel fra tempo sciolgo il cioccolato fondente a “bagnomaria” e stendo sulla carta forno un strato più fine possibile, metto in frigo per solidificare circa mezz’ora. Quando il cioccolato si indurito bene lo spezzo a scagliette con un coltello e rimetto in frigo. Nell’ultima mescolata aggiungo preparati pezzettini del cioccolato e lascio tutto nel congelatore per almeno 3-4 ore.
Likier pomarańczowy to wyborny napój alkoholowy charakteryzujący się wspaniaym zapachem cytrusowym, intensywnym kolorem oraz bardzo miękkim i przyjemnym smakiem.
Przepis przygotowuje się niewielkim nakładem pracy z użyciem kilku prostych składników, a rezultat!? … na pewno Cię zaskoczy!
Domowa pomarańczówka jest doskonałym środkiem trawiennym podawanym na koniec posiłku, ale nie tylko, wyjątkowo waloryzuje również słodki smak deserów. Samodzielnie zrobiona może stać się fajnym pomysłem na prezent, który z pewnością będzie doceniony przez przyjaciół czy naszych bliskich.
Upewnij się jedynie, że kupujesz pomarańcze niepryskane z uprawy BIO!
LIKIER POMARAŃCZOWY
Składniki:
600 ml spirytusu 95°
1,5 l naturalnej wody mineralnej
700 g cukru
skórka z 5 pomarańczy BIO
Przygotowanie:
1. Pomarańcze dokładnie myję, osuszam i obieram cienko obieraczką do warzyw, zostawiając jak najmniej białej warstwy. Skórki wrzucam do dużego słoja i zalewam je czystym spirytusem. Bardzo ważne jest, aby skórka z pomarańczy była całkowicie pokryta alkoholem. Naczynie zakręcam pokrywką i zostawiam do maceracji na 15 dni w ciemnym i suchym miejscu (np. w szafie).
2. Raz dziennie wstrząsam słoikiem dla zmieszania zawartości, a tym samym uwalniania esencji cytrusowych, zawsze upewniając się, że skórki pozostają pokryte alkoholem.
3. Po 2 tygodniach zagotowuję w granku wodę mineralną, dodaje cukier i mieszam do całkowitego jego rozpuszczenia, naczynie odstawiam do ostygnięcia.
Wyciąg alkoholowy filtruję, przecedzając go przez sitko do dużego pojemnika, usuwam skórki, a czysty wyciąg łączę z syropem cukrowym, obydwa płyny mieszam dokładnie, po czym rozlewam do wcześniej zdezynfekowanych i osuszonych butelek, szczelnie zamykam.
4. Zabutelkowany likier pomarańczowy wstawiam do zamrażarki i tam bez problemu przechowuję przez długi okres czasu, z każdym dniem leżakowania zyskuje on coraz lepszy smak; podaję zawsze mocno schłodzony, najlepiej wprost z zamrażalnika!
Arancello è una eccellente bevanda alcolica caratterizzata da un incredibile profumo di agrumi, un colore intenso, gusto molto morbido e piacevole.
La ricetta va realizzata con poche mosse e pochi l’ingredienti è il risultato!?.. sicuramente vi sorprenderà!
Liquore d’arancia preparato in casa è un fantastico digestivo servito a fine pasto, ma è ottimo anche per insaporire i dolci.
Fatto da noi può diventare una ottima idea regalo molto gradita da amici o parenti..
Assicuratevi soltanto di comprare le arance non trattate, rigorosamente con la buccia edibile!
LIQUORE D’ARANCIA
Ingredienti:
600 ml di alcool puro 95 gradi (uso alimentare)
1,5 l di acqua minerale naturale
700 g di zucchero semolato
buccia di 5 arance (buccia edibile!)
Procedimento:
Lavo accuratamente le arance, le asciugo e sbuccio con il pela patate evitando di asportare la polpa bianca meno possibile. Raccolgo le scorze in un vaso grande dove verso anche lo spirito puro.
È molto importante coprire interamente le bucce delle arance dall’alcool.
Il vaso chiudo col suo coperchio e lascio a macerare per 15 giorni nel posto buio è asciutto. Agitò il barattolo una volta ogni giorno (in modo da miscelare l’alcool e scorze) per far uscire l’essenze dagli agrumi, facendo sempre attenzione di lasciare le bucce ricoperte dallo spirito.
Passate 2 settimane metto a bollire acqua minerale con lo zucchero, lo mescolo fine allo scioglimento completo, lascio a raffreddare. In un recipiente capiente filtro l’infuso alcolico per eliminare le bucce e unisco con lo sciroppo di zucchero. Mescolo bene il tutto, travaso il liquore nelle bottiglie precedentemente disinfettate e asciutte, chiudo bene. Conservo il liquore imbottigliato nel congelatore per un periodo lungo.
L’arancello va servito ghiacciato!
Vi auguriamo una buona degustazione…
Mi piace leggere vostri commenti