Lody stracciatella to nic innego jak przepyszne lody śmietankowe z kawałkami czekolady. Wbrew pozorom zrobienie domowych lodów to nic trudnego, można sobie poradzić nawet bez użycia maszynki do lodów, wymagają jedynie trochę cierpliwości, ale bez wątpienia w smaku są o niebo lepsze niż te sklepowe!
LODY STRACCIATELLA
Składniki :
Proporcje na ok. 800 ml lodów:
500 ml śmietanki 30% lub 36%
140 ml mleka (pełnego!)
30 g cukru
16 g cukru waniliowego ( 1 torebka)
30 g miodu
50 ml rumu
80 g gorzkiej czekolady
Proporcje na ok. 1 l lodów:
750 ml śmietanki 30% lub 36%
200 ml pełnego mleka
45 g cukru + 16 g cukru waniliowego (1 torebka)
45 g miodu
50 ml rumu
100 g gorzkiej czekolady
Przygotowanie :
W rondelku podgrzewam mleko, śmietanę, cukier i cukier waniliowy, aż się rozpuści (uwaga! nie gotuję!), zdejmuję z ognia do ostygnięcia. Gdy płyn jest już letni, dodaję miód i kieliszek rumu (dodatek alkoholu pomaga zwiększyć kremowość lodów). Całość wlewam do naczynia, najlepiej wysokiego i odpornego na niskie temperatury (ja używam plastikowych kontenitorów), ubijam mikserem przez krótki czas i wstawiam do zamrażarki na 2 godziny.
Teraz zabawa polega na powtarzaniu czynności mieszania czyli napowietrzania lodów, conajmniej 5 razy, najpierw w odstępach co 1 godzinę, potem ostatnie 2 razy co około pół godziny, aż masa lodowa zacznie zauważalnie gęstnieć. Należy uważać, aby zawsze miksować nie dłużej niż 1 minutę lub krócej i natychmiast wkładać mieszankę z powrotem do zamrażarki, w przeciwnym razie zaczną tworzyć się kryształki lodu, co spowoduje, że nasza masa lodowa stanie się twarda jak kamień.
W międzyczasie rozpuszczam gorzką czekoladę w kąpieli wodnej i rozsmarowuję możliwie cienką warstwę na papierze do pieczenia, wkładam do lodówki na około pół godziny, aby stwardniała. Gdy czekolada zastygnie, rozbijam ją nożem na drobniutkie płatki i wkładam z powrotem do lodówki. Przgotowane kawałeczki czekolady wsypuję podczas ostatniego mieszania i całość zostawiam w zamrażarce na co najmniej 3-4 godziny.
Fare gelato a casa è più semplice come sembra!… è il gusto?.. vi assicuro, che non ha paragone..
GELATO ALLA STRACCIATELLA
Ingredienti:
Dosi per circa 800 g di gelato:
500 ml di panna fresca
140 ml latte intero
45 g zucchero
1 bacca di vaniglia o 1/2 bustina di vaniglina
30 g di miele
50 ml di rum
80 g di cioccolato fondente
Dosi per circa 1 litro di gelato:
750 ml di panna fresca
200 ml di latte intero
65 g di zucchero
45 g di miele
50 ml di rum
100 g di cioccolato fondente
Procedimento:
Scaldo in un pentolino il latte, panna, vaniglina insieme allo zucchero fino a scioglimento (attenzione! non faccio bollire!), tolgo dal fuoco per raffreddare. Quando il liquido diventa tiepido aggiungo il miele e un bicchierino di rum (l’aggiunta dell’alcol aiuta di aumentare la cremosità del gelato). Travaso tutto in un contenitore preferibilmente alto e adatto alle basse temperature, frullo breve con la frusta elettrica e metto in un congelatore per 2 ore. Adesso il gioco è nel ripetere l’azione del frullare per almeno 5 volte, all’inizio ogni ora poi ultime 2 volte ogni mezz’ora, finche il composto comincia addensarsi notevolmente. È importante di frullare sempre non più di un minuto e rimettere il composto subito nel congelatore, altrimenti si formeranno i cristalli di ghiaccio e gelato diventa duro come un blocco. Nel fra tempo sciolgo il cioccolato fondente a “bagnomaria” e stendo sulla carta forno un strato più fine possibile, metto in frigo per solidificare circa mezz’ora. Quando il cioccolato si indurito bene lo spezzo a scagliette con un coltello e rimetto in frigo. Nell’ultima mescolata aggiungo preparati pezzettini del cioccolato e lascio tutto nel congelatore per almeno 3-4 ore.
Likier pomarańczowy to wyborny napój alkoholowy charakteryzujący się wspaniaym zapachem cytrusowym, intensywnym kolorem oraz bardzo miękkim i przyjemnym smakiem.
Przepis przygotowuje się niewielkim nakładem pracy z użyciem kilku prostych składników, a rezultat!? … na pewno Cię zaskoczy!
Domowa pomarańczówka jest doskonałym środkiem trawiennym podawanym na koniec posiłku, ale nie tylko, wyjątkowo waloryzuje również słodki smak deserów. Samodzielnie zrobiona może stać się fajnym pomysłem na prezent, który z pewnością będzie doceniony przez przyjaciół czy naszych bliskich.
Upewnij się jedynie, że kupujesz pomarańcze niepryskane z uprawy BIO!
LIKIER POMARAŃCZOWY
Składniki:
600 ml spirytusu 95°
1,5 l naturalnej wody mineralnej
700 g cukru
skórka z 5 pomarańczy BIO
Przygotowanie:
1. Pomarańcze dokładnie myję, osuszam i obieram cienko obieraczką do warzyw, zostawiając jak najmniej białej warstwy. Skórki wrzucam do dużego słoja i zalewam je czystym spirytusem. Bardzo ważne jest, aby skórka z pomarańczy była całkowicie pokryta alkoholem. Naczynie zakręcam pokrywką i zostawiam do maceracji na 15 dni w ciemnym i suchym miejscu (np. w szafie).
2. Raz dziennie wstrząsam słoikiem dla zmieszania zawartości, a tym samym uwalniania esencji cytrusowych, zawsze upewniając się, że skórki pozostają pokryte alkoholem.
3. Po 2 tygodniach zagotowuję w granku wodę mineralną, dodaje cukier i mieszam do całkowitego jego rozpuszczenia, naczynie odstawiam do ostygnięcia.
Wyciąg alkoholowy filtruję, przecedzając go przez sitko do dużego pojemnika, usuwam skórki, a czysty wyciąg łączę z syropem cukrowym, obydwa płyny mieszam dokładnie, po czym rozlewam do wcześniej zdezynfekowanych i osuszonych butelek, szczelnie zamykam.
4. Zabutelkowany likier pomarańczowy wstawiam do zamrażarki i tam bez problemu przechowuję przez długi okres czasu, z każdym dniem leżakowania zyskuje on coraz lepszy smak; podaję zawsze mocno schłodzony, najlepiej wprost z zamrażalnika!
Arancello è una eccellente bevanda alcolica caratterizzata da un incredibile profumo di agrumi, un colore intenso, gusto molto morbido e piacevole.
La ricetta va realizzata con poche mosse e pochi l’ingredienti è il risultato!?.. sicuramente vi sorprenderà!
Liquore d’arancia preparato in casa è un fantastico digestivo servito a fine pasto, ma è ottimo anche per insaporire i dolci.
Fatto da noi può diventare una ottima idea regalo molto gradita da amici o parenti..
Assicuratevi soltanto di comprare le arance non trattate, rigorosamente con la buccia edibile!
LIQUORE D’ARANCIA
Ingredienti:
600 ml di alcool puro 95 gradi (uso alimentare)
1,5 l di acqua minerale naturale
700 g di zucchero semolato
buccia di 5 arance (buccia edibile!)
Procedimento:
Lavo accuratamente le arance, le asciugo e sbuccio con il pela patate evitando di asportare la polpa bianca meno possibile. Raccolgo le scorze in un vaso grande dove verso anche lo spirito puro.
È molto importante coprire interamente le bucce delle arance dall’alcool.
Il vaso chiudo col suo coperchio e lascio a macerare per 15 giorni nel posto buio è asciutto. Agitò il barattolo una volta ogni giorno (in modo da miscelare l’alcool e scorze) per far uscire l’essenze dagli agrumi, facendo sempre attenzione di lasciare le bucce ricoperte dallo spirito.
Passate 2 settimane metto a bollire acqua minerale con lo zucchero, lo mescolo fine allo scioglimento completo, lascio a raffreddare. In un recipiente capiente filtro l’infuso alcolico per eliminare le bucce e unisco con lo sciroppo di zucchero. Mescolo bene il tutto, travaso il liquore nelle bottiglie precedentemente disinfettate e asciutte, chiudo bene. Conservo il liquore imbottigliato nel congelatore per un periodo lungo.
L’arancello va servito ghiacciato!
Vi auguriamo una buona degustazione…
MIGDAŁOWY ZAWRÓT GŁOWY czyli WŁOSKIE CIASTECZKA Z MASY MIGDAŁOWEJ
Kto ma ochotę na migdałowe szaleństwo? …
Tym razem przekazuję Wam tradycyjny sycylijski przepis na zachwycające swoim smakiem ciastka z masy migdałowej, dziecinnie prosty w wykonaniu, a poza tym pozwala na wykorzystanie białek, które często pozostają w kuchni przy przygotowywaniu innych potraw. Posiada jeszcze jeden dodatkowy plus, jest doskonałym deserem bezglutenowym.
Zapraszam wszystkich na pyszne, mocno migdałowe ciasteczka z lekko chrupkiącą skórką i mięciutkie w środku.
CIASTECZKA MIGDAŁOWE
Składniki :
Proporcje na 24 szt.:
375 g migdałów całych bez skórki (ew. gotowa mąka migdałowa)
250 g cukru
ok. 70 g białek (białko z 2 małych jajek)
tarta skórka z cytryny bio!
Proporcje na 16 szt.:
250 g migdałów
170 g cukru
ok. 50 g białek (białko z ok. 1,5 jajka)
tarta skórka z cytryny bio!
Do dekoracji:
cukier puder
owoce kandyzowane lub:
2-3 łyżki dżemu truskawkowego
2-3 łyżki dżemu ze skórki z pomarańczy
kilka całych migdałów
Przygotowanie:
1. Migdały mielę w blenderze z krótkimi przerywami (idealnie w trybie “pulse”), aż do uzyskania możliwie drobnej mąki, unikając w ten sposób przegrzania nasion, a tym samym zapobiegając wydzielaniu się olejków eterycznych.
2. Uzyskaną mąkę migdałową mieszam w misce razem z cukrem oraz startą skórką z cytryny.
3. Osobno ubijam białka widelcem, wystarczy lekko je spienić i wlewam do mieszanki migdałowej.
4. Wszystkie składniki wyrabiam najpierw łyżką, a potem ręką do momentu uzyskania zwartej i dość lepkiej masy. Ręcznie formuję kulki o średnicy ok. 3,5 – 4 cm, następnie dokładnie obtaczam je w cukrze pudrze. Sfery układam na blasze wyłożonej papierem do pieczenia spłaszczając je delikatnie, a po środku każdej robię małe wgłębienie palcem lub trzonkiem od drewnianej łyżki.
5. Ważne jest, aby przygotowane ciasteczka schłodzić przez kilka godzin w lodówce (min 2 godz.).
6. Po tym czasie wstawiam je do nagrzanego piecyka do temp. 200° C na środkową półkę i piekę przez 10 min. małe ciasteczka tj. 3,5 – 4 cm (lub 12 – 14 min. jeśli sfery są większe).
Ważne! Nie przetrzymywać ciastek zbyt długo w piecyku, w przeciwnym razie szybko wysychają i twardnieją!
Prawidłowo upieczone ciasteczka mają jasny, kremowo-beżowy kolor, gorące są bardzo miękkie i delikatne, gdy ostygną na zewnątrz lekko twardnieją, ale w środku pozostają zawsze przyjemnie miękkie.
7. Tradycyjnie ciasteczka ozdabia się kandyzowanymi wiśniami lub całymi migdałami.
Ja bardzo często dekoruję je marmoladą o różnych smakach i kolorach. Marmoladę rozgrzewam w małym rondelku, a jeśli staje się zbyt płynna i słabo tężeje, dodaję odrobinę żelatyny, jeszcze gorącą wypełniam dołeczki ciastek.
Na koniec całość posypuję cukrem pudrem.
I deliziosi biscotti con pasta di mandorla e i cannoli di ricotta probabilmente sono i dolci più famosi della Sicilia. La ricetta, come vedrete dopo è un gioco da ragazzi, oltre questo ci permette di utilizzare i bianchi d’uova che spesso rimangono d’alcune preparazioni in cucina.
DOLCETTI DI PASTA DI MANDORLA
Ingredienti :
proporzioni per 24 biscotti :
375 g di mandorle senza buccia (ev. farina di mandorle)
250 g zucchero semolato
2 bianchi d’uova (piccoli)
scorza di un limone
Proporzioni per 16 biscotti :
250 g di mandorle
170 g di zucchero
circa 1 e mezzo dell’albume
scorza di limone
Per guarnire:
zucchero a velo
frutta candita oppure:
2-3 cucchiai di marmellata alla fragola
2-3 cucchiai di marmellata alla scorza d’arancia
qualche mandorla intera
Procedimento:
Le mandorle frullo a intermittenza fino ad ottenere una farina più fine possibile. In una bacinella mescolo la farina di mandorle ottenuta con lo zucchero e scorza di limone grattugiata. A parte sbatto gli albumi con una forchetta per schiumarli leggermente e unisco col composto di mandorle. Mescolando bene tutto riesco ad avere un impasto compatto e abbastanza appiccicoso. Formo a mano delle palline tonde (di diametro circa 3,5 – 4 cm) e le rotolo scrupolosamente nello zucchero a velo. Dispongo le sfere sulla placca rivestita da carta forno e le appiattisco schiacciando leggermente. Nel centro di ogni una faccio un buchino col manico di un cucchiaio di legno.
Importante lasciare le pastine nel frigo per qualche ora (almeno 2). Passato il tempo inforno i dolcetti nel ripiano medio del forno preriscaldato a temp. di 200° C per 10 min. pastine piccole (3,5 – 4 cm) oppure 12 – 14 min. pastine più grandi.
Attenzione! Non cuocere troppo i dolcetti, altrimenti si seccheranno velocemente!
Biscotti sfornati correttamente prendono appena il colore, caldi sono morbidissimi, raffreddandosi diventano un po’ più duri fuori, però all’ interno devono rimanere sempre belli morbidi.
È tradizione decorare i dolcetti con le ciliegie candite o mandorle intere.
Io spesso le guarnisco con le marmellate di diversi gusti e colori. Prima di decorare scaldo le mie marmellate e se risultano poco solide aggiungo un pezzettino di gelatina, ancora calde riempio i buchi dei biscotti. Come l’ultimo tocco spolverizzo il tutto con lo zucchero a velo.
COME FARE L’OLIO PICCANTE CON I PEPERONCINI FRESCHI DI CAYENNA ?
Olio piccante è un grande classico della cucina italiana.
I peperoncini di Cayenna hanno baccelli rossi, snelli nella loro forma, che arrivano a circa 15 cm di lunghezza. Come sapore sono generalmente quotati tra va le 30 mila e le 50 mila unità nella scala Scoville, significa che sono piuttosto piccanti, ma ovviamente ci sono varietà ancora più forti.
I frutti di Cayenna hanno molte proprietà salutari e aggiungerli ai piatti non solo ne arricchiscono il gusto, ma anche hanno un grande pregio sulla nostra salute. Questa spezia piccante, grazie alle sue proprietà antinfiammatorie, rinforza efficacemente il nostro corpo, preparandolo a combattere raffreddori e influenze di stagione. La Cayenna è anche un antidolorifico naturale, utilizzato spesso nella produzione di pomate e cerotti riscaldanti e allevianti del dolore, oltre quello influisce efficacemente sull’espansione dei vasi sanguigni, aiutando la circolazione sanguigna.
Attenzione!
Bisogna ricordare che le persone che hanno gravi problemi del apparato digerente dovrebbero consumarlo con attenzione o dopo aver consultato uno specialista.
Le piante di peperoncino sono facili da coltivare anche sulle terrazze e balconi, amano il caldo e posizione molto soleggiata.
Nella mia cucina l’olio piccante fatto in casa non manca mai a tavola. È la base di un semplicissimo e apprezzato piatto di spaghetti all’aglio, olio e peperoncino, oltre questo mi piace condire varie salse come il pomodoro, ragù, piatti a base di carne, a volte anche la pizza.
Basta aggiungerne una piccola quantità dal vasetto direttamente sul piatto.
L’olio preparo secondo una antica e popolare ricetta siciliana di baccelli freschi di Cayenna o oppure altre varietà di peperoncino piccante.
OLIO PICCANTE FATTO IN CASA CON PEPERONCINO FRESCO DI CAYENNA
Ingredienti:
circa 20-30 baccelli di Cayenna (o altri peperoncini piccanti)
per riempire vasetti:
un buon olio di semi, ad es. colza (girasole) o olio d’oliva
per la marinata:
circa 150 g di sale
circa 150 g di zucchero
Preparazione:
Lavo e asciugo accuratamente i baccelli di Cayenne, taglio ad anelli scartando le code verdi (si può usare sia baccelli rossi maturi che baccelli verdi immaturi).
Mescolo tra loro sale e zucchero, e con parte del composto cospargo il peperoncino in modo che sia completamente sabbiato. Trasferisco la spezia marinata in un colino di plastica fine o su un recipiente forato, in modo che il liquido si colerà liberamente. Infine, copro completamente il peperoncino con il composto di sale e zucchero restante, ma non mescolo più, creando uno strato in superficie.
Metto tutto in frigorifero per qualche giorno, con un supporto per raccogliere il liquido gocciolante.
Il giorno successivo, aggiungo del marinata sull’intera superficie che mi protegge anche dalla muffa. Dopo 2-4 giorni, quando vedo che i peperoni si sono liberati del loro succo naturale, sciacquo la marinata sotto l’acqua corrente e butto il liquido che si è formato .
Attenzione! È normale che quando i peperoncini vengano risciacquati irritando le vie respiratorie, provocando una tosse acuta temporanea. Ricordate anche di non toccare la zona degli occhi con la mano che è stata a contatto con il preparato.
Asciugo bene i frutti sminuzzati in carta assorbente (spesso li lascio avvolti in un asciugamano asciutto per circa 2 ore), poi li metto nel barattolo, preferibilmente a metà (o massimo a 3/4 di altezza), riempio con olio a coprire bene tutti i peperoncini.
Un barattolo ben chiuso può essere conservato a lungo in frigorifero, assicurandosi che i peperoni siano sempre immersi. Dopo circa 2 settimane l’olio diventerà piccante e una piccola quantità è sufficiente perché il nostro piatto prenda vigore.
JAK ZROBIĆ PIKANTNY OLEJ ZE ŚWIEŻYCH PAPRYCZEK CAYENNE?
Cayenne to czerwone, smukłe w swojej formie papryczki, których strączki dochodzą do ok. 15 cm długości. Jest jedną z odmian ostrej papryki chili, a w skali pikantności osiąga ona poziom od 30.000 do 50.000 jednostek SHU, oznacza to, że jest papryką dość pikantną, ale oczywiście istnieją odmiany jeszcze bardziej piekące.
Papryka Cayenne posiada wiele różnych zdrowotnych właściwości, a dodawanie jej do potraw nie tylko wzbogaca ich smak, ale ma także świetny wpływ na nasze zdrowie. Ta ostra przyprawa dzięki swoim własnościom przeciwzapalnym skutecznie wzmacnia organizm przygotowując go w walce z przeziębieniem i grypą, przy czym działa wykrztuśnie oczyszczając drogi oddechowe. Cayenne jest też naturalnym środkiem przeciwbólowym, chętnie wykorzystywanym do produkcji maści oraz plastrów rozgrzewających i łagodzących ból, ponadto efektywnie wpływa na rozszerzenie naczyń krwionośnych wspomagając krążenie krwi. Trzeba jedynie pamiętać, że osoby mające problemy z układem trawiennym powinny spożywać ją z dużą rozwagą lub po konsultacji ze specjalistą.
Rośliny papryki cayenne są łatwe do wyhodowania nawet w warunkach “balkonowych”, ale ponieważ nie lubią zimna, a wymagają dużo słońca i ciepła, dlatego też dużo prościej hodować je w krajach Europy południowej. W mojej kuchni olej aromatyzowany papryczką Cayenne to podstawa prostej i popularnej potrawy z makaronu z chili, czosnkiem i oliwą (spaghetti all’aglio, olio e peperoncino), chętnie przyprawiam nim także różne sosy pomidorowe, bolognese oraz podkręcam smak dań na bazie mięsa, a czasami nawet pizzę. Wystarczy dodać jego niewielką ilość już bezpośrednio na talerzu. Omawiany olej przygotowuję ze świeżych papryczek Cayenne lub innych ostrych odmian peperoncino według dawnego i popularnego przepisu sycylijskiego.
DOMOWY OLEJ PIKATNY Z OSTREJ PAPRYKI CAYENNE
Składniki:
ok. 20-30 szt. papryczek Cayenne (lub innej ostrej papryki)
do zalania:
oliwa z oliwek lub dobry olej roślinny np. rzepakowy (słonecznikowy)
na marynatę:
ok. 150 g soli ok. 150 g cukru
Przygotowanie:
Owoce Cayenne myję i starannie osuszam, odcinam zielone ogonki, a strączki kroję w krążki (można używać zarówno dojrzałe czerwone strąki jak i zielone niedojrzałe). Sól i cukier mieszam ze sobą, a częścią powstałej mieszanki posypuję pokrojoną papryczkę, tak by była dokładnie obtoczona. Paprykę wraz ze swoją marynatą rozkładam na gęstym plastikowym sitku lub naczyniu z dziurkami, wówczas płyn produkujący się podczas marynowania swobodnie odsączy się. Na koniec resztą marynaty dokładnie pokrywam peperoncino, ale już nie mieszam, tworząc białą warstwę soli i cukru. Całość wstawiam do lodówki na okres kilku dni, z podstawką do zbierania się skapującego płynu. Następnego dnia jeszcze raz posypuję całą powierzchnię marynatą solno-cukrową, która zabezpiecza również przed zapleśnieniem. Po upływie 2-4 dni, gdy widzę że papryczki pozbyły się większej ilości swojego naturalnego soku, spłukuję marynatę pod bieżącą wodą, a płyn który się wytworzył wylewam.
Uwaga! często zdarza się, że ostra papryka w momencie opłukiwania może podrażniać drogi oddechowe powodując chwilowo ostry kaszel. Należy również pamiętać, by nie dotykać okolic oczu ręką, która miała kontakt z rośliną.
Papryczki dokładnie osuszam w papierze chłonącym wodę (często zostawiam zawinięte w suchym kawałku ręczniczka nawet na ok. 2 godziny), po czym przekładam je do słoika najlepiej do połowy jego wysokości (ew. do 3/4 wys.), i dopełniam olejem prawie po brzeg. Dobrze zakręcony słoik można przechowywać w lodówce przez długi okres czasu, dbając by papryka była zawsze zanurzona. Po około 2 tygodniach olej nabierze pikantności i wystarczy mała jego ilość, by nasza potrawa nabrała wigoru.
Chleb z mąki z twardych gatunków pszenicy jest naprawdę smaczny, miękki, bardzo puszysty i oczywiście z chrupiącą skórką. Uwielbiam go między innymi do robienia włoskich grzanek typu bruschetta.
CO TO JEST MĄKA SEMOLA (farina di semola) LUB SEMOLINA – JAK NAJCZĘŚCIEJ NAZYWANA JEST W POLSCE?
Semola (semolina) to mąka otrzymywana z ziaren twardej pszenicy tzw. pszenicy durum. Charakteryzuje się słomkowym, żółtawym kolorem i jest gruboziarnista. Żółty kolor typowy dla ziaren pszenicy durum wskazuje na zawartość karotenoidów. Bardzo ważnym faktem jest to, że w mące semola znajduje się dużo więcej minerałów, witamin i błonnika pokarmowego niż w popularnej mące wysoko przetworzonej. Semola jest bogatym źródłem białka, witamin z grupy B, luteiny i ważnych mikroelementów, posiada również cenny kwas foliowy. Wszystko to sprawia, że ma ona dobry wpływ na nasze zdrowie, układ trawienny i ogólnie na codzienne funkcjonowanie organizmu. Do wypieków chleba, pizzy, foccaci oraz włoskich bułek itp. najczęściej stosuje się tzw. farina di semola rimacinata czyli mąkę semola ponownie zmieloną. Ma ona nieco jaśniejszy kolor niż semola i jest troszkę bardziej miałka, ale wciąż ziarnista i nie przypomina naszej białej mąki. Jest jedną z mąk średnio mocnych czyli bogatych w białka, a co za tym idzie w gluten, oznacza to, że lepiej zatrzymuje dwutlenek węgla wytwarzany w procesie fermentacji ułatwiając spulchnianie ciasta i jego lepsze wyrastanie. Z tego też względu mąka semola rimacinata jest doskonała do wyrobów piekarniczych.
CHLEB W 100% Z MĄKI SEMOLA PONOWNIE ZMIELONEJ – (100% SEMOLA RIMACINATA)
Składniki:
600 g + 3 łyżki mąki semoliny z pszenicy durum (semola rimacinata)
440 g ciepłej wody
12 g świeżych drożdży
12 g soli
opcjonalnie: nasiona lnu 2-3 łyżki
Przygotowanie:
1. Przygotowuję rozczyn – drożdże rozpuszczam w 40 g letniej wody, dodaję 3 łyżki mąki i krótko wyrabiam do momentu, gdy wchłonie się woda. Powstałą zwartą kulkę zostawiam pod przykryciem przynajmniej na 30 minut, by drożdże zaczęły pracować; powinno ładnie podrosnąć.
2. Do szklanki wlewam 30 g wody, w której rozpuszczam sól i odstawiam na bok. Do dużej miski wsypuję mąkę (600 g), nasiona lnu oraz przygotowany wyrośnięty rozczyn, wlewam stopniowo 370 g pozostałej letniej wody i wszystko wyrabiam. Gdy już drożdże będą dobrze wymieszane, dodaję wodę z solą. W ten sposób dwa składniki (sól i drożdże) nie będą miały bezpośredniego kontaktu ze sobą. Kontynuuję wyrabianie ciasta przez 30 minut, ja lubię wyrabiać ręcznie, ale można ułatwić sobie pracę wykorzystując mikser z odpowiednią końcówką. Wyrobione ciasto przykrywam lnianą ściereczką lub folią spożywczą i pozostawiam w ciepłym miejscu na około 3 godziny, aż podwoi swoją objętość.
3. Po upływie czasu przerywam wyrastanie, przekładam ciasto na stolnicę posypaną mąką i znów krótko wyrabiam składając je jak książkę kilka razy, jeszcze raz przykrywam i zostawiam na około 10 minut, by odpoczęło.
4. Ciasto rozciągam nadając mu prostokątny kształt, ponownie składam kilka razy i zawijam w pół obrotu, formując owalny bochenek. Tak uformowany chlebek umieszczam w formie do pieczenia o szerokości 20 x 30 cm wyłożonej papierem piekarniczym (ja używam szerokiego naczynia żaroodpornego). Powierzchnię chleba lekko obsypuję mąką i wykonuję 3-4 przekątne cięcia bardzo ostrym nożem (wówczas rosnący bochen pęka w pożądanych miejscach). Po raz ostatni zostawiam przykryte ciasto w swoim naczyniu na ok. 1 godz. do wyrośnięcia.
5. W międzyczasie nagrzewaniem piekarnik do temp. 200° C, piekę 35 – 40 minut (bez pokrywki). Gotowy chleb jeszcze gorący wyjmuję na kratkę kuchenną, aby ostygł i odparował.
Il pane è veramente buonissimo, morbido e molto soffice con una buccia croccane. È ottimo per fare ad esempio le bruschette.
PANE – 100 % di SEMOLA
Ingredienti:
600 g + 3 cucchiai farina di semola grano duro
440 g di acqua tiepida
12 g di lievito fresco
12 g di sale
opzionale: semi di lino 2-3 cucchiai
Preparazione:
1. Sciolgo il lievito in 40 g di acqua tiepida e impasto con 3 cucchiai di farina. Lascio a lievitare una pallina compatta coprendola con la pellicola almeno per 30 minuti, deve gonfiare bene.
2. Sciolgo il sale nel bicchiere con 30 g di acqua e lascio a parte. Metto in una ciottola grande la farina (600 g), semi di lino e il panetto lievitato precedentemente, a questo punto comincio ad impastare aggiungendo gradualmente 370 g dell’acqua rimasta. Dopo esserci accertata che il lievito sia stato amalgamato bene aggiungo l’acqua con sale. In questo modo i due l’ingredienti non entreranno in contatto diretto. Procedo a lavorare l’impasto ancora per 30 minuti, copro con un strofinaccio o una pellicola e lascio in un luogo senza spifferi per circa 3 ore, finché raddoppia il suo volume.
3. Passato il tempo interrompo la lievitazione e ancora una volta impasto velocemente facendo qualche piega. Copro e lascio a riposare per circa 10 minuti.
4. Metto l’impasto su un piano di lavoro, assumo una forma rettangolare e arrotolo su se stesso mezzo giro, formando un panetto ovale. Sistemo in una teglia larga 20 x 30 cm foderata con la carta da forno (io uso una pirofila di vetro). Spargo sulla superfice del pane un po’ di farina e faccio 3-4 tagli diagonali (così il pane crescendo si spacca nei posti voluti). Lascio ancora a lievitare per circa 1 ora sempre nella pirofila.
5. Nel fra tempo scaldo il forno a temp. di 200 ° C e inforno per 35 – 40 minuti, (non metto il coperchio). Quando sarà pronto il pane, metto a raffreddare sulla griglia da cucina.
Mi piace leggere vostri commenti